"ΟΤΑΝ Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΡΟΥΦΡΟΥ"
Αυτή την Πέμπτη αφήσαμε τα παπούτσια στην άκρη και δώσαμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να εκφραστεί ελεύθερα μέσα απο την μουσική. Το σώμα μας αφέθηκε στη μαγική επίδραση των ήχων και τα συναισθήματά μας διοχετεύθηκαν μέσα απο τις αέρινες κινήσεις μας.
Οι μικροί μας φίλοι ανταποκρίθηκαν με χαρά στο κάλεσμα της μουσικής και μετέτρεψαν το σώμα τους σε λάστιχα που άλλαζαν συνεχώς σχήμα και έκφραση ανάλογα με τη μουσική που άκουγαν.
Απο την ελεύθερη μουσική έκφραση περάσαμε σε κάτι πιο οργανωμένο. Στόχος μας ήταν να μεταμορφωθούμε σε μπαλαρίνες και μπαλαρίνους, υπό το άκουσμα της ονειρικής Λίμνης των Κύκνων. Πρόκληση μεγάλη για τα παιδιά να στηρίξουν το σώμα τους μόνο στις μύτες των ποδιών....και για εμάς το ίδιο. Η προσπάθεια όμως μας έκανε να νιώσουμε και εμείς λίγο σαν να κάνουμε μπαλέτο. Μετά απο λίγη ώρα προπόνησης εξοικειωθήκαμε με το βηματισμό και θελήσαμε να κάνουμε κι άλλες φιγούρες,όμοιες με εκείνες των μπαλαρίνων που παρακολουθήσαμε στο βίντεο,και η αλήθεια είναι πως δεν τα πήγαμε και άσχημα.Η υπέροχη μουσική μας οδήγησε σε μια κατάσταση ηρεμίας και πληρότητας και μας προετοίμασε για το επόμενο θεατρικό δρώμενο.
Απο το κομμάτι της μουσικοκινητικής περάσαμε σιγά σιγά στο θεατρικό κομμάτι. Τα παιδιά θέλησαν να μάθουν τι ρόλους θα παίξουν και το έμαθαν ευθύς αμέσως.
Ο Ποσειδώνας και η Φρουφρού θα ήταν το θεατρικό μας δρώμενο για σήμερα, βασισμένο στο βιβλίο της ταλαντούχας Γιολάντας Τσορώνη- Γεωργιάδη.
Ο λιχούδης σκύλος Ποσειδώνας και η σπιρτόζα γατούλα Φρουφρού ζωντάνεψαν μέσα απο την ανάγνωση του παραμυθιού και προετοίμασαν τα παιδιά για την δραματοποίηση που θα ακολουθούσε.
Οι απορίες των παιδιών ήταν καθοριστικές ώστε να καταλάβουμε πως θα μπούμε στο ρόλο. Και για ακόμη μια φορά τα καταφέραμε.Λάβαμε θέσεις και η παράσταση δεν άργησε να ξεκινήσει.
Ο Ποσειδώνας τρώει το πρωινό του φαγητό και σε μια στιγμή αδυναμίας και λαιμαργίας καταβροχθίζει και το φαγητό της καλής του φίλης Φρουφρού χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Ο ύπνος είναι βαθύς για τον Ποσειδώνα και η κοιλιά του το ίδιο μετά απο τόσο πολύ φαγητό.
Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα, όταν η γατούλα Φρουφρού επιστρέφει απο τη βόλτα της και αντικρύζει άδειο το πιάτο της. Ο θυμός της δεν περιγράφεται και αποφασίζει να μην το αφήσει να περάσει έτσι.
Δεν χάνει καιρό και πάει να μείνει στο απέναντι σπίτι, όπου κανένας δεν θα της τρώει το φαγητο. Ο Ποσειδώνας σύντομα ξυπνάει και συνειδητοποιεί πως η Φρουφρού δεν επέστρεψε στο σπίτι. Μάταια την περιμένει όλο το βράδυ....
Το επόμενο πρωί πάει μετανιωμένος να βρεί τη Φρουφρού.Της λέει πόσο λυπάται και ότι του λείπει πολύ, μα η Φρουφρού φαίνεται αμετάπιστη.
Η δύναμη της φιλίας τους και της συγχώρεσης είναι μεγάλη και το καταλαβαίνουν και οι δυό. Ο Ποσειδώνας υπόσχεται να μην ξαναφάει το φαγητό της και η Φρουφρού υπόσχεται να του δίνει κέρασμα απο το φαγητό της.
Έτσι, μέσα σ ένα ωραίο κλίμα η φιλία τους γιατρέυει τα πάντα και τους οδηγεί πίσω στο σπίτι για το καθιερωμένο πρωινό τους και τον υπνάκο τους.
Οι μικροί μας φίλοι αγκάλιασαν τους ρόλους τους με αγάπη και απέδωσαν τη δραματοποίηση με συναίσθημα και αγνότητα, όπως ακριβώς αρμόζει στην υπέροχη και μοναδική ηλικία τους.
Οι μικροί μας φίλοι ανταποκρίθηκαν με χαρά στο κάλεσμα της μουσικής και μετέτρεψαν το σώμα τους σε λάστιχα που άλλαζαν συνεχώς σχήμα και έκφραση ανάλογα με τη μουσική που άκουγαν.
Απο το κομμάτι της μουσικοκινητικής περάσαμε σιγά σιγά στο θεατρικό κομμάτι. Τα παιδιά θέλησαν να μάθουν τι ρόλους θα παίξουν και το έμαθαν ευθύς αμέσως.
Ο λιχούδης σκύλος Ποσειδώνας και η σπιρτόζα γατούλα Φρουφρού ζωντάνεψαν μέσα απο την ανάγνωση του παραμυθιού και προετοίμασαν τα παιδιά για την δραματοποίηση που θα ακολουθούσε.
Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα, όταν η γατούλα Φρουφρού επιστρέφει απο τη βόλτα της και αντικρύζει άδειο το πιάτο της. Ο θυμός της δεν περιγράφεται και αποφασίζει να μην το αφήσει να περάσει έτσι.
Το επόμενο πρωί πάει μετανιωμένος να βρεί τη Φρουφρού.Της λέει πόσο λυπάται και ότι του λείπει πολύ, μα η Φρουφρού φαίνεται αμετάπιστη.
Έτσι, μέσα σ ένα ωραίο κλίμα η φιλία τους γιατρέυει τα πάντα και τους οδηγεί πίσω στο σπίτι για το καθιερωμένο πρωινό τους και τον υπνάκο τους.
Οι μικροί μας φίλοι αγκάλιασαν τους ρόλους τους με αγάπη και απέδωσαν τη δραματοποίηση με συναίσθημα και αγνότητα, όπως ακριβώς αρμόζει στην υπέροχη και μοναδική ηλικία τους.
Χαίρομαι που οι δυο ήρωες στάθηκαν αφορμή να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά πόσο σημαντική είναι η φιλία, αλλά και τι υποχρεώσεις έχει για να είναι δυνατή και να αντέχει στον χρόνο. Εγώ, η Φρουφρού και ο Ποσειδώνας σας ευχαριστούμε πολύ που μας αγκαλιάσατε! Καλή συνέχεια στην εξαιρετική δουλειά σας!
ΑπάντησηΔιαγραφή