ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΦΟΥΡΦΟΥΡΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ (DRAMA THERAPY)

"ΟΤΑΝ Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΚΥΚΝΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΡΟΥΦΡΟΥ"

Αυτή την Πέμπτη αφήσαμε τα παπούτσια στην άκρη και δώσαμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να εκφραστεί ελεύθερα μέσα απο την μουσική. Το σώμα μας αφέθηκε στη μαγική επίδραση των ήχων και τα συναισθήματά μας διοχετεύθηκαν μέσα απο τις αέρινες κινήσεις μας.
Οι μικροί μας φίλοι ανταποκρίθηκαν με χαρά στο κάλεσμα της μουσικής και μετέτρεψαν το σώμα τους σε λάστιχα που άλλαζαν συνεχώς σχήμα και έκφραση ανάλογα με τη μουσική που άκουγαν.

 Απο την ελεύθερη μουσική έκφραση περάσαμε σε κάτι πιο οργανωμένο. Στόχος μας ήταν να μεταμορφωθούμε σε μπαλαρίνες και μπαλαρίνους, υπό το άκουσμα της ονειρικής Λίμνης των Κύκνων. Πρόκληση μεγάλη για τα παιδιά να στηρίξουν το σώμα τους μόνο στις μύτες των ποδιών....και για εμάς το ίδιο. Η προσπάθεια όμως μας έκανε να νιώσουμε και εμείς λίγο σαν να κάνουμε μπαλέτο. Μετά απο λίγη ώρα προπόνησης εξοικειωθήκαμε με το βηματισμό και θελήσαμε να κάνουμε κι άλλες φιγούρες,όμοιες με εκείνες των μπαλαρίνων που παρακολουθήσαμε στο βίντεο,και η αλήθεια είναι πως δεν τα πήγαμε και άσχημα.Η υπέροχη μουσική μας οδήγησε σε μια κατάσταση ηρεμίας και πληρότητας και μας προετοίμασε για το επόμενο θεατρικό δρώμενο.

Απο το κομμάτι της μουσικοκινητικής περάσαμε σιγά σιγά στο θεατρικό κομμάτι. Τα παιδιά θέλησαν να μάθουν τι ρόλους θα παίξουν και το έμαθαν ευθύς αμέσως.

 Ο Ποσειδώνας και η Φρουφρού θα ήταν το θεατρικό μας δρώμενο για σήμερα, βασισμένο στο βιβλίο της ταλαντούχας Γιολάντας Τσορώνη- Γεωργιάδη.
Ο λιχούδης σκύλος Ποσειδώνας και η σπιρτόζα γατούλα Φρουφρού ζωντάνεψαν μέσα απο την ανάγνωση του παραμυθιού και προετοίμασαν τα παιδιά για την δραματοποίηση που θα ακολουθούσε.

Οι απορίες των παιδιών ήταν καθοριστικές ώστε να καταλάβουμε πως θα μπούμε στο ρόλο. Και για ακόμη μια φορά τα καταφέραμε.Λάβαμε θέσεις και η παράσταση δεν άργησε να ξεκινήσει.

Ο Ποσειδώνας τρώει το πρωινό του φαγητό και σε μια στιγμή αδυναμίας και λαιμαργίας καταβροχθίζει και το φαγητό της καλής του φίλης Φρουφρού χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Ο ύπνος είναι βαθύς για τον Ποσειδώνα και η κοιλιά του το ίδιο μετά απο τόσο πολύ φαγητό.

Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα, όταν η γατούλα Φρουφρού επιστρέφει απο τη βόλτα της και αντικρύζει άδειο το πιάτο της. Ο θυμός της δεν περιγράφεται και αποφασίζει να μην το αφήσει να περάσει έτσι.

Δεν χάνει καιρό και πάει να μείνει στο απέναντι σπίτι, όπου κανένας δεν θα της τρώει το φαγητο. Ο Ποσειδώνας σύντομα ξυπνάει και συνειδητοποιεί πως η Φρουφρού δεν επέστρεψε στο σπίτι. Μάταια την περιμένει όλο το βράδυ....

Το επόμενο πρωί πάει μετανιωμένος να βρεί τη Φρουφρού.Της λέει πόσο λυπάται και ότι του λείπει πολύ, μα η Φρουφρού φαίνεται αμετάπιστη.

 Η δύναμη της φιλίας τους και της συγχώρεσης είναι μεγάλη και το καταλαβαίνουν και οι δυό. Ο Ποσειδώνας υπόσχεται να μην ξαναφάει το φαγητό της και η Φρουφρού υπόσχεται να του δίνει κέρασμα απο το φαγητό της.

Έτσι, μέσα σ ένα ωραίο κλίμα η φιλία τους γιατρέυει τα πάντα και τους οδηγεί πίσω στο σπίτι για το καθιερωμένο πρωινό τους και τον υπνάκο τους.

                                                     Οι μικροί μας φίλοι αγκάλιασαν τους ρόλους τους με αγάπη και απέδωσαν τη δραματοποίηση με συναίσθημα και αγνότητα, όπως ακριβώς αρμόζει στην υπέροχη και μοναδική ηλικία τους.

ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

"ΟΙ ΜΠΑΛΟΝΟΜΑΧΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΕΜΑΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΙΚΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ"

Οι Παρασκευές κ τα Σάββατα στο Φουρφούρι έχουν καθιερωθεί ως μέρες παιχνιδιού, ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς. Για του λόγου το αληθές, αφήσαμε τα μικρά μας ζιζάνια να πάρουν τον έλεγχο και να ορίσουν μόνα τους τι παιχνίδια θα παίξουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκτονώθηκαν, γέλασαν και μας παρέσυραν και εμάς στο δικό τους ρυθμό.

 Οι ομάδες χωρίστηκαν σε δευτερόλεπτα και οι μπαλονομαχίες άρχισαν. Ποιά ομάδα θα κρατήσει το μπαλόνι με την πλάτη;
Ποιά ομάδα θα κρατήσει το μπαλόνι με το στόμα ενώ προχωράει;
Ποιός θα καταφέρει να κάνει τη μεγαλύτερη διαδρομή με το μπαλόνι χωρίς να το ακουμπήσει καθόλου με τα χέρια του;

Πολλές ερωτήσεις,ε;
Εμάς μας λύθηκαν όλες οι απορίες παίζοντας το παιχνίδι. Τα γέλια δεν έλεγαν να σταματήσουν, οι ομάδες το πήραν ζεστά και πάλεψαν για τη νίκη και τα άτακτα μπαλόνια μας δεν έλεγαν να μας βοηθήσουν καθόλου. Συνέχεια μας ξεγλυστρούσαν και τα κυνηγούσαμε, μήπως και καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε τη μπαλονομαχία.

Τα μπαλόνια δεν έπαιξαν αρκετά, οπότε έιπαμε να τα εξαντλήσουμε λίγο ακόμα. Έτσι, λοιπόν, με σύμμαχο ένα σπάγγο δέσαμε απο ένα μπαλόνι στα πόδια μας και προκαλέσαμε τους φίλους μας να έρθουν να μας το σκάσουν. Τα μικρά και γρήγορα ποδαράκια μας πήραν φωτιά για να γλιτώσουμε το μπαλόνι μας απο το μπάμ που θα έκανε αν μας το έσκαγαν.

 Αν και τα μπαλόνια ήταν αρκετά πεισματάρικα στο τέλος έσκασαν όλα ένα προς ένα και έτσι ελευθερώσαμε τα πόδια μας για να πάρουμε μια ανάσα.






Το πνεύμα μας ομαδικό γι΄ αυτό και η οργάνωση νέων ομάδων δεν άργησε να γίνει, καθώς θα κάναμε ομαδική ζωγραφική στον τοίχο. Κάθε ομάδα ανέλαβε απο μια ζωγραφιά. Οι Πικάσο μας ρίχτηκαν αμέσως στις μπογιές και άρχισαν να δημιουργούν τα αριστουργήματά τους που φυσικά είχαν θέμα αποκριάτικο (έρχεται το Καρναβάλι.....).

Η ζωγραφική μας χαλάρωσε, μας ξεκούρασε, επομένως έφτασε ξανά η ώρα για φασαρία και ξεσηκωμό. "Μουσικές καρέκλεςςςςςςς" ΄φώναζαν όλα μαζί και φυσικά δεν μπορούσαμε να τους χαλάσουμε το χατίρι. Οι καρέκλες στήθηκαν σε κύκλο ,το ίδιο και τα παιδάκια μας και ο χορός άρχισε με εύθυμα και ρυθμικά τραγούδια. Δεν είχε φυσικά σημασία ο νικητής, αφού ο στόχος μας ήταν απλά να διασκεδάσουμε, και σας διαβεβαιώνουμε πως το κάναμε.

Για  το τέλος αφήσαμε δύο αγαπημένα μας παιχνίδια. Ένα απο αυτά είναι η παντομίμα. Το σενάριο φτιάχτηκε σε χρόνο μηδέν και οι φίλοι μας μεταμορφώθηκαν σε σποράκια που φυτεύτηκαν στη γη και με τη βοήθεια του ήλιου και του νερού έγιναν απο σποράκια ολόκληρα φυτά.

Η κρεμάλα έκλεισε την αυλαία των συναντήσεων με τα παιδιά να μαντέυουν γραμματάκια και λεξούλες. Το μυαλουδάκι μας το βάλαμε να δουλέψει και να σκεφτεί ποιά λεξούλα κρύβεται πίσω απο τις παυλίτσες και αν και μικρούληδες ακόμη τα καταφέραμε εξαίσια!!!!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ΄όλα αυτά τα υπέροχα πλασματάκια που γεμίζουν τις ώρες μας με ενέργεια και ξεγνοιασιά και μας θυμίζουν πως το να παραμένεις παιδί είναι μαγικό....

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

"ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ"

"Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα σ΄ ένα μεγάλο νησί. Το νησί αυτό δεν ήταν πολύ πλούσιο, όμως αυτός που το κυβερνούσε ήταν άξιος και ο λαός ευτυχισμένος. Ο βασιλιάς, λοιπόν, είχε όλα τα καλά: την αγάπη του κόσμου, τα πλούτη που δίνει η εργασία και μια πολύ καλή βασίλισσα.Όταν μάλιστα απόκτησαν κι ένα κοριτσάκι, η ευτυχία τους μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ. Στη βάφτιση κάλεσε όλο το λαό και έγινε μεγάλο γλέντι. Την ώρα που ο κόσμος γλεντούσε, οι νεράιδες του νησιού μαζεύτηκαν γύρω απο την κούνια του μωρού για να του δώσουν τις ευχές τους.
Η μία έδωσε ομορφιά. Η άλλη ωραία φωνή, η τρίτη έδωσε χάρη, η τέταρτη εξυπνάδα. Η πέμπτη, όμως δεν έδωσε τίποτε απ΄όλα αυτά, έσκυψε μόνο στο προσκεφάλι του μωρού και του ψιθύρισε: <<Είμαι η Μοίρα! Εγώ δε θα σου δώσω μία ευχή όπως έκαναν οι νεράιδες. Θα κάνω κάτι άλλο΄ θα σε προστατέψω απο την ίδια σου τη ζωή. Θέλω, καλή μου, να μη στεναχωρηθείς, να μη λυπηθείς, να μην κλάψεις ποτέ! Γι΄αυτό....παίρνω την καρδιά σου, τη βάζω σ΄ ένα χρυσό κουτάκι και το κουτάκι αυτό το παίρνω μαζί μου...>> Αυτά είπε και χάθηκε μέσα στη νύχτα χωρίς να μπορέσει κανείς να τη σταματήσει."

Συγγραφέας: Κάρμεν Ρουγγέρη
Εικονογράφηση: Γιάννης Σπανόπουλος
Εκδόσεις: Ψυχογιός

"

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

 "ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ;"

"Λίγο πρίν πιστέψει ότι τα κάνει πάντα όλα λάθος, όπως της έλεγαν όλοι, η μικρή Πέπη, που την έλεγαν και Μπουκίτσα, ανακάλυψε πως το κάθε μας λάθος δεν πρέπει ποτέ να μας στενοχωρεί, γιατί είναι τόσο κοντά με το σωστό. Όπως ξυπνάμε το πρωί, όπως τρώμε για να ζούμε, όπως παίζουμε, όπως χαιρόμαστε, όπως λυπόμαστε....έτσι κάνουμε και λάθη.
Με σύμμαχο το ποδήλατό της και με τη βοήθεια του αγαπημένου κλόουν όλων των παιδιών, του Λέλο, η Μπουκίτσα μαθαίνει ν΄αγαπάει, να μη φοβάται τα λάθη τα δικά της και να συγχωρεί τα λάθη των άλλων. Πεισμώνει, βάζει τα δυνατά της και τελικά μαθαίνει να κάνει μόνο αυτό που της δίνει χαρά, κι ας μην είναι πάντοτε σωστό. Άλλωστε ποιός μεγάλος ή μικρός τα κάνει πάντα όλα σωστά;


Συγγραφέας: Σγουρή Γεωργιάδου
Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Εκδόσεις: Διάπλαση

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

"ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΣΕΙ"

"Το φθινόπωρο τα φύλλα της λεύκας πέφτουν. Ακολουθούν μαζί με άλλα, αδιαμαρτύρητα την προκαθορισμένη πορεία τους. Τι συμβαίνει, όμως, όταν κάποιο απο αυτά θελήσει να υπερβεί τη φύση του;
Είναι το τελευταίο φύλλο μιας λεύκας που αγαπά με πάθος τη ζωή και αρνείται να πέσει. Αυτή του η αγάπη είναι που το οδηγεί ν΄ανακαλύψει τη δύναμη που κρύβει ο καθένας μας μέσα του, να μάθει να παρατηρεί και να γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, να ζεί με αξίες, αρχές και στόχους. Πάνω απ΄όλα, όμως, καταλαβαίνει οτι στη ζωή όλα κερδίζονται με προσπάθεια και όταν είναι έτοιμος κανείς να προσφέρει απλόχερα την αγάπη του, δίχως να τον νοιάζουν ανταλλάγματα, τότε νιώθει γενναίος και δυνατός να υπερβεί όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια."


Συγγραφέας: Γιάννης Πλαχούρης
Εικονογράφηση: Ειρήνη Καραλέκα
Εκδόσεις: Άγκυρα

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

"Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΕΔΕΡΙΚΟ"

Μια μέρα του καλοκαιριού ο μικρός Φεδερίκο το σκάει απο το πατρικό του σπίτι, περιπλανιέται στους κάμπους και στα λιβάδια της Ανδαλουσίας κι έρχεται αντιμέτωπος με ένα σωρό παράξενες περιπέτειες....

Ένα παραμύθι εμπνευσμένο απο τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ισπανού ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, που μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των παιδικών του χρόνων.

Η έκδοση περιλαμβάνει CD με πέντε μελοποιημένα ποιήματα του Λόρκα, σε μουσική Δημήτρη Μαραμή και ερμηνεία Θοδωρή Βουτσικάκη.
 Διαβάζει ο Πασχάλης Τσαρούχας.



Συγγραφέας: Σωτήρης Τριβιζάς
Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Εκδόσεις: Διάπλαση

ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΤΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ, ΒΙΕΝΝΕΖΙΚΟ ΒΑΛΣ ΚΑΙ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙΑ

Η συνάντηση της Παρασκευής ξεκίνησε με πολύ ενέργεια και διάθεση για ακροβατικά. Έτσι λοιπόν, το σχοινί δεν άργησε να φανεί και οι διαγωνισμοί έδιναν και έπαιρναν. Στόχος να μην ακουμπήσουμε το σχοινί ούτε στο ελάχιστο με το σώμα μας. Η προσπάθεια σε συνδυασμό με τα γέλια των παιδιών μόνο διασκέδαη θα μπορούσαν να φέρουν. Δεν σταματήσαμε όμως εκεί. Αφού η δραστηριότητα τους άρεσε σκαρφιστήκαμε και άλλες παραλλαγές κ το παιχνίδι απόκτησε νέο ενδιαφέρον.

 Η φαντασία τους πήγε κι άλλα βήματα πιο πέρα και ξάφνου μας ανακοίνωσαν πως θέλουν να κάνουν αγώνες με γαϊδουράκια και φυσικά δεν άργησαν να λάβουν τις ανάλογες θέσεις και να παίξουν μέχρι να λαχανιάσουν.

    

Μετά απο τόση ενέργεια που καταναλώσαμε περάσαμε σε κάτι πιο ήρεμο. Καταπιαστήκαμε με ένα   εκπαιδευτικό ελληνοαγγλικό παιχνίδι που μας έβαλε σε σκέψη ώσπου να κατορθώσουμε να το συναρμολογήσουμε με επιτυχία.






      Η ζωγραφική φυσικά είχε την τιμητική της μα όχι στο τραπέζι, αλλά στον τοίχο αυτή τη φορά. Η έμπνευσή τους όπως παντα ζωηρή και οι τοιχογραφία τους στολίδι για το χώρο μας.

Όπως είναι λογικό η ενέργειά μας αναπληρώθηκε γρήγορα και η διάθεση για χορό επανήλθε. Αυτή τη φορά όμως για κατι διαφορετικό.Τα μικρά μας καλλιτεχνάκια χορέψαν βιεννέζικο βάλς με το δικό τους μοναδικό τρόπο και εμείς απλώς τα καμαρώσαμε και νιώσαμε υπέροχα που καταφέραμε να γεμίσουμε μιάμιση ώρα απο την καθημερινότητά τους για τα ψυχαγωγήσουμε και να τα βοηθήσουμε να εκτονωθούν.