ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΔΡ. ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΒΕΝΙΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΙΝΑ

"ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ : ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ"

 Το δεύτερο εργαστήρι του κύκλου "Μαθαίνω να διαχειρίζομαι..." με τη βοήθεια της Δρ. Παιδοψυχολογίας Βένιας Κουτσομπίνα πραγματοποιήθηκε στο Φουρφούρι μας το περασμένο Σάββατο. Οι μικροί μας φίλοι κατέφτασαν στο Φουρφούρι με χαρά, έτοιμοι να μιλήσουν για τους φόβους τους και ακόμη πιο έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουν και να τους ξεπεράσουν. Το πρώτο σκέλος του εργαστηρίου αφιερώθηκε στη συζήτηση. Η Βένια κάνοντας μια εισαγωγή μίλησε στα παιδιά για τους φόβους που όλοι αντιμετωπίζουμε και παρακίνησε τα παιδιά να παίξουν μαζί της ένα μιμητικό παιχνίδι. Τα παιδιά έπρεπε να εκφράσουν με κινήσεις του σώματος και του προσώπου πως είναι να φοβούνται. Το κάθε παιδί παρουσίασε στην ομάδα πως εκφράζεται όταν φοβάται και στο τέλος του παιχνιδιού ανακάλυψαν πως τελικά όταν φοβόμαστε όλοι μας αντιδρούμε με παρόμοιο τρόπο.

Στη συνέχεια η Βένια είπε στα παιδιά πως είναι φυσιολογικό συναίσθημα ο φόβος και πως μας προστατεύει απ΄το να κινδυνέψουμε. Δείχνοντας στα παιδιά ένα τρισδιάστατο βιβλίο με διάφορες εκδοχές του φόβου που μπορεί να νιώθουμε, τα παιδιά ταυτίστηκαν με αυτές. Η ταύτισή τους με τους φόβους που είδαν ήταν και η αφορμή για τη συζήτηση που ακολούθησε. Σε κλίμα απόλυτης προσήλωσης οι μικροί μας ανοίχτηκαν στην ομάδα, εξέφρασαν τους φόβους τους, άκουσαν με προσοχή τους φόβους όλων των μελών της ομάδας και με την παρότρυνση της Βένιας προσπάθησαν ν΄ανακαλύψουν την πηγή του φόβου τους.

Στο δεύτερο μέρος του εργαστηρίου η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν σ΄ένα χαρτί αυτό που τους φοβίζει περισσότερο. Με φαντασία και πολύχρωμες μπογιές τα παιδιά έδωσαν ζωή στις ζωγραφιές τους αποτυπώνοντας γλαφυρά τον πιο μεγάλο τους φόβο. Πριν ολοκληρώσουν τη διαδικασία η Βένια ζήτησε από τα παιδιά να γυρίσουν το χαρτί από την πίσω πλευρά και να ζωγραφίσουν το φόβο τους, αλλά αυτή τη φορά να τον κάνουν όμορφο. Η φαντασία γι΄ακόμη μια φορά πρωταγωνίστησε και οι φόβοι ξάφνου μεταμορφώθηκαν. Σταμάτησαν να΄ναι άγριοι, άσχημοι, τρομακτικοί. Έγιναν χαρούμενοι, όμορφοι, παιχνιδιάρικοι.

 Για το κλείσιμο του εργαστηρίου η Βένια υπέδειξε στα παιδιά να κάνουν το χαρτί τους ένα κουβάρι και να το κρατήσουν στη χούφτα τους. ΄Έτσι θα νικήσουν το φόβο. Θα θυμούνται μόνο πόσο όμορφο τον ζωγράφισαν.

Στο χώρο του παιχνιδοβιβλιοπωλείου υπήρχε μια κατηγορία βιβλίων για τη συναισθηματική νοημοσύνη, που για όσους παρακολούθησαν το εργαστήρι είχε έκπτωση 10%.

ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΜΕ ΤΗ ΔΡ. ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΒΕΝΙΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΙΝΑ

"ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΟΥ"

Το δεύτερο εργαστήρι του κύκλου εργαστηρίων με τίτλο "Μαθαίνω να διαχειρίζομαι..." θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο Σάββατο στο Φουρφούρι μας. Οι μικροί μας φίλοι ηλικίας 4-10 ετών θα έχουν την ευκαιρία να έλθουν σε επαφή με τους φόβους τους βιωματικά και θα μάθουν τρόπους να διαχειρίζονται το συγκεκριμένο συναίσθημα.... Γιατί όλοι μας μικροί και μεγάλοι κάτι υπάρχει που φοβόμαστε!!!

*ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΚΠΤΩΣΗ (10%) ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

"ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ"

Το Φθινόπωρο μπήκε για τα καλά και στο Φουρφούρι ξεκίνησαν δυναμικά οι πρώτες μας συναντήσεις εικαστικής έκφρασης. Οι Τρίτες μας γέμισαν με χαρούμενες φωνές που με λαχτάρα περίμεναν να δημιουργήσουν. Το θέμα του μήνα αμιγώς φθινοπωρινό,για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την όμορφη αυτή εποχή.

Η πρώτη μας κατασκευή ήταν ένα τρισδιάστατο κρεμαστό μήλο, χρωματισμένο σε όλα τα χρώματα που το συναντάμε. Η κατασκευή μας ήταν αρκετά απαιτητική, καθώς τα παιδάκια μας έπρεπε με μεγάλη προσοχή και σταθερότητα να συνθέσουν όλα τα κομμάτια του μήλου. Εκτός από τη χαρά της δημιουργίας, τα παιδιά αποφάσισαν το μήλο να το κάνουν βιβλιαράκι, γράφοντας μέσα ένα ποίημα για το μήλο. Το ποίημα γράφτηκε υπο την καθοδήγηση της κ. Μαρίνας και στη συνέχεια καταγράφηκε στο εσωτερικό του μήλου. Ένα απόσπασμά του ήταν το εξής:
"Κόκκινο και ζουμερό, φρούτο φθινοπωρινό.
Αρέσει σ΄όλα τα παιδάκια, δε χαλάει τα δοντάκια!" 

 Η επόμενη κατασκευή αφορούσε στο αγαπημένο σταφύλι. Τα παιδιά κλήθηκαν να βάψουν μωβ το σταφύλι με τύπωμα με φελλό. Στόχος ήταν να γεμίσουν τις ρώγες του σταφυλιού ταμποναριστά και οι μικροί καλλιτέχνες τα κατάφεραν εξαίσια.

Την ίδια μέρα ασχοληθήκαμε και μ΄ένα κομμάτι ξύλο. Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα κρεμαστό από φέτα ξύλου. Αρχικά, τα παιδιά χρωμάτισαν το ξύλο σε χρώματα φθινοπωρινά και στη συνέχεια κόβοντας φύλλα με τη βοήθεια των κουπάτ διακόσμησαν την επιφάνεια του ξύλου.

Μια κατασκευή που αγαπήσαμε πολύ ήταν το φθινοπωρινό μας στεφάνι. Σε πλαστικό πιατάκι ζωγραφίσαμε παραστάσεις φθινοπωρινές και γύρω-γύρω πλέξαμε το στεφάνι με φύλλα φθινοπωρινά, σε χρώματα πορτοκαλί, πράσινα και καφέ. Το αποτέλεσμα ήταν όμορφο και συνάμα εντυπωσιακό.

Πέρα από το κομμάτι των κατασκευών ασχοληθήκαμε και μ΄ένα φύλλο εργασίας με θέμα τους μήνες και τις εποχές. Τα παιδιά έκοψαν τις εικόνες με τη βοήθεια του ψαλιδιού και τις κόλλησαν στη σωστή θέση. Τα παιδιά ασχολήθηκαν ουσιαστικά με μια δραστηριότητα χαρτοκοπτικής και κολλητικής σε πίνακα αναφοράς.

Επόμενή μας αποστολή να δημιουργήσουμε μια τρισδιάστατη ομπρέλα φυσαρμόνικα. Είπαμε, αφού έστω και καθυστερημένα μας ήρθαν λίγες βροχούλες να μάθουμε πως να προστατευόμαστε. Οι ομπρελίτσες μας έγιναν όμορφες και τις γεμίσαμε γύρω-γύρω με βροχούλα, μα και με παιδάκια που τις κρατούσαν.

Για το τέλος του project αφήσαμε μια μοναδική ομαδική κατασκευή. Σ΄ένα κουτί φτιάξαμε το κάδρο του φθινοπώρου. Φύλλα ξερά, μανιτάρια από πλαστελίνη, φθινοπωρινά ανθάκια και ξερόχορτα κατάφεραν να ολοκληρώσουν την "Φθινοπωρινή Ουτοπία " όπως την ονομάσαμε.

"Η δημιουργία είναι η αγάπη μας, η δημιουργία των παιδιών μας είναι η ελπίδα μας για έναν πιο όμορφο και χαρούμενο κόσμο!"